In het zonnetje: Herman Mulder
Iedere zondag aan het eind van de ochtend kun je Herman Mulder tegenkomen onderweg naar Vogeleiland. De stad is nog stil, maar hier is het al levendig: de roep van een pauw, het zachte geritsel van bladeren, geklingel van bestek op het terras van Parkcafé Mees.
“Als ik die brug over ga’, vertelt hij, ‘is het alsof ik even terugga in de tijd.”
Herman groeide op in Deventer. Zijn vader nam hem als jongen vaak mee naar Vogeleiland. Ze stonden samen te kijken naar de vogels, of naar de vis in de gracht, vooral de goudwindes, die in de zon glinsterden. “Dit was onze plek. Een stukje natuur midden in de wereld, en toch vol leven.”
“Ik was als klein kind geobsedeerd door de vissen. Destijds had je nog de zogenaamde takkenbruggen. Ik stak mijn hoofd ertussen om de vissen beter te zien en kwam vast te zitten. Het werd een heel circus, maar uiteindelijk was er een huisarts, die me met een handige beweging wist te bevrijden. Gelukkig maar, hahaha!”
Toen hij dertien was, verhuisde het gezin naar Hoogeveen. Deventer en Vogeleiland werden een herinnering. Jaren later, na het overlijden van zijn vrouw, keerde Herman terug. Naar Deventer, naar dat gevoel van vroeger. “Je zoekt dan een plek waar je weer even adem kunt halen”, vertelt Herman. “Voor mij was dat hier.”
Vaste bezoeker, stille kracht
Nu komt hij met zijn kenmerkende driewielfiets als het even kan een paar keer per week langs. Hij kent de paden, de vogels en de mensen. Hij neemt een kop koffie bij Parkcafé Mees, luistert naar de muziek, rookt rustig zijn pijp en geeft zijn ogen de kost. “Dat is misschien wel het mooiste”, vindt Herman. “zien hoe iedereen van deze plek geniet.”
Zijn betrokkenheid bleef niet bij woorden. Als donateur ondersteunt Herman Stichting Vogeleiland met een fraaie bijdrage voor de muziekmiddagen die hij zelf zo waardeert. “Ik geef een beetje terug wat ik hier krijg.”
Een eiland vol herinneringen
Voor Herman is het Vogeleiland geen toeristische trekpleister, maar een levend stukje verleden.
“Er is zoveel veranderd, maar de sfeer … die is hetzelfde gebleven.”
Het is precies dat gevoel dat Stichting Vogeleiland probeert te behouden. En mensen als Herman Mulder helpen daarbij. Niet alleen met geld, maar met hun hart, hun verhalen, hun aanwezigheid.
Stichting Vogeleiland bedankt meneer Herman Mulder voor zijn steun, zijn warme betrokkenheid en voor de betekenisvolle rol die hij speelt in het levend en levendig houden van dit bijzondere stukje Deventer.